Rękawiczki do biegania Active Touch Aldi

Nie będzie to dokładny opis, a raczej szybka informacja dla zainteresowanych 🙂 Spośród marketowych różności sporo rzeczy mam z Aldi i uważam, że trzymają poziom na tyle by warto to i owo kupić.
Będąc tam, teraz przyuważyłem wysyp biegowych ciuchów (rękawiczki, opaski, chusty).
Wziąłem rękawiczki za około 16zł.
Usytuowałbym je pomiędzy takimi najtańszymi a narciarskimi. Materiał wygląda na solidniejszy, przeciwwiatrowy. Mają odblaskowe wstawki co przyda się w nocnych bieganiach.
Dzisiaj na treningu było około 7 stopni i były dla mnie za ciepłe. Ręce się pociły. Uważam, że sprawdzą się więc przy bardziej zimowych temperaturach – okolice 0, większy wiatr. A, że zima niedługo to warto kupić 🙂

Rękawiczki Active Touch
Wierzch,warstwa wiatroodporna
No i środek 🙂


Półmaraton Górski Orzeł – 23/11/2019

Finał Ligi Biegów Górskich Attiq

23/11/2019 w Sokolcu odbył się nowy bieg – Półmaraton Górski Orzeł, będący przy okazji finałem Ligi Biegów Górskich ATTIQ.

Za jego przygotowanie odpowiadała ekipa od Biegu na Wielka Sowę, Górskiego Biegu Niepodległości w Świerkach więc organizacyjnie wszystko stało na wysokim poziomie. Nie będę więc rozwodził się nad tym co było w pakiecie i jak się zapisać 🙂 Kto ciekawy znajdzie stronę organizatorów i wszystko wyczyta.

Półmaraton ten był moimi ostatnimi zaplanowanymi zawodami w tym roku. Zwyczajowo już (przykre to) podchodziłem do niego z obawami jak pójdzie. Od czasu Biegu Niepodległości treningi moje w dalszym ciągu krótkie – 10 km nie przekraczałem. Rodziło to obawy czy 21 km nie będzie jakąś wybitną męką.
Cóż, za późno było na dylematy. Zrezygnować z biegu nie chciałem więc postanowiłem powtórzyć strategię z ostatnich zawodów. A więc 🙂 wolno, spokojnie i jakoś to będzie.

Poranek zawodów powitał biegaczy zimnem i mocnym wiatrem. Zwłaszcza ów wiatr był dołujący – obniżał mocno temperaturę odczuwalną, przeszywał jak to się mówi „do szpiku kości”.
Pobiec chciałem w dwóch warstwach – pod spodem lekki, długi rękaw a na to koszulka bez rękawów, ale idąc do biura zawodów czym prędzej wyciągałem z worka wiatrówkę i rękawiczki. Oj, dobrze, że je w ogóle wziąłem 🙂
Na górze, pod Schroniskiem Orzeł wiało jeszcze lepiej więc pozostało startować w całym ekwipunku.

Dmucha…

Pakiet odebrany, rozgrzeweczka zrobiona i lecimy 🙂

Wtrącę tu jeszcze jedną myśl. Półmaraton Orzeł niby nowy, ale pod względem trasy tak nie do końca. Parę lat temu ta sama ekipa organizatorów, wraz z pewną firmą też robiła tu półmaraton. Z szybkiego looku na trasę wychodziło mi, że będzie to samo, wiedziałem więc czego się spodziewać. Po biegu wiem już, że jednak zmiany były 🙂 Powiedziałbym, że trasa była trudniejsza niż kiedyś (zwłaszcza pierwsza połowa).

Zacząłem bieg od połowy stawki. Pierwszy podbieg wolno, spokojnie. Później na zbiegu planowałem luźno ale szybciej. Zbieg mi jednak poprowadzili inaczej 🙂 Był krótszy i trudniejszy technicznie. Uważać trzeba było na sowiogórskie kamienie ukryte pod warstwą liści.
Po zbiegu zaczęło się pod górę (też dalej niż kiedyś) i … w sumie tak już do końca .. góra, z góry 🙂
Żartuję trochę ale trasa ciekawa. Dla zawodowców pewnie łatwa, mi w kość dała.
Ciekawostką na niej był fakt, że zbudowana była na bazie dwóch różnych kółek. Elementem łączącym je było miejsce startu. Fajna sprawa, jak ktoś miał kibiców to mogli go zagrzewać do walki w trakcie.
Starając się powiedzieć ogólnie o trasie, drugie kółko było raczej łatwiejsze. No może poza ostatnim 1-1,5 km, który niszczył. Kto był to wie, kto nie był to polecam spróbować za rok.

Drobię w miejscu bo tu w sumie pod górkę było, ale co się nie robi dla foto 🙂

Strategię biegową zrealizowałem znów dobrze. Na podejściach oczywiście chodziłem, z górek zbiegałem lekko (nie na 100%). Zadowolony jestem z siebie bo do końca zawodów miałem siłę i biegłem. A ostatnim razem (tu) w końcówce nie miałem sił nawet by biec z górki.

Zbieg w końcówce zawodów

Dokonało się – finish. Tempo i czas oczywiście nie porażają. Na mecie stawiłem się po 02:43.41. Pozycja 415 z 526. W kategorii M40 byłem 132.

Fajnie. Po biegu nie byłem głodny więc by się nie wychładzać ruszyliśmy z Żoną w dół, do auta. Nie czekałem już na losowania nagród, dekoracje ale oczywiście były gdyby ktoś chciał wiedzieć.

Podsumowując więc – bieg ciekawy, w pięknych okolicznościach przyrody. Polecam.

Laundrette – Sports Outdoor

Laundry Detergent – Środek do prania.

Tym razem krótko i nietypowo 🙂 Bieganie to nie tylko endorfiny, walka ze swoją słabością i bicie rekordów częściej to … mozolne klepanie kilometrów w błocie, kurzu, brud i smród 😉

Wiadomym jest, że ciuchy prać należy. Zwłaszcza te po bieganiu. Nie wiem jaki kto ma system ale ja piorę wszystko po każdym treningu. Sporadycznie, gdy uznałem, że jednak jeszcze dzień później da się użyć (albo zmusza mnie do tego ryzyko nie wyschnięcia) to sam czuję, że to dobry pomysł nie jest. Ok, da się na treningu, ale na zawodach by mi chyba wstyd było stać w tłumie i śmierdzieć 🙂

Do tej pory prałem zwyczajnie w proszku. Niedawno jednak otworzyli w naszej miejscowości sklep Action i tam wśród różnych ciekawostek wypatrzyłem butlę z płynem do prania, która wg. jej producentów świetnie nadaje się do prania ciuchów sportowych. Cena niewielka 8,45 zł jak pamiętam no to czemu nie spróbować.

Płyn w swojej okazałości i naturalnym jego środowisku (łazienka)

Po zakupie dostajemy 750 ml płynu, który z tego co wyczytałem powinien wystarczyć na 21 prań. Z opisu jest on w 98% biodegradowalny. Oprócz przyjemnego odświeżenia i wyczyszczenia ubrań przez swoje składniki ma on zapewniać lepsze schnięcie ubrań. Uwaga – płyn nie nadaje się do prania jedwabiu i wełny.
Płyn działa już w temp. 20 stopni, a używać go można i w automacie jak i piorąc ręcznie. Zapach ma dość przyjemny, niezbyt jednak umiem podać co to za aromat (nie są to kwiatki, taki bardziej perfumowy bym powiedział).

No to co, należy wypróbować. Dylemat miałem jak to dozować, bo pomimo rozpiski ile na jakie pranie dać, nie pisze gdzie go wlać. Nie byłem pewien czy wlewamy go do środka pralki (w ciuchy) czy tam gdzie lejemy płyn do płukania. Po dyskusji z Żoną wyszło, że wlać trzeba w środek prania. Widać jaki ze mnie ekspert domowy 🙂
Znalazłem jakąś miareczkę i lejemy. Płyn jest gęstszy, żeby nie marnować go, po wlaniu w maszynę, w miarkę wlałem trochę wody, zabełtałem i jeszcze to wlałem do bębna.

Dawkowanie

Co nastąpiło później… wyprało się. Ciuchy po treningach mam z reguły czyste (w znaczeniu nie poplamione błotem itp) więc o takich prawdziwych możliwościach piorących jeszcze nie wiem ale fakt, po wyjęciu z pralki wszystko ładnie pachnie.
Zniszczeń w ubraniach nie zanotowałem, nic mi nie wyżarło, przebarwiło.
Plus płynu, w porównaniu do proszków (zwłaszcza tych tanich) jest też taki, że na ciuchach nie zostały żadne resztki detergentu. W mojej pralce, po krótkim praniu 29 min, 30 stopni tanie proszki potrafiły się czasem nie rozpuścić do końca (zwłaszcza jak sypnęło się trochę za dużo). Miałem więc białawe kropeczki.

To co. Warto chyba mieć 🙂 Na takie krótkie prania sportowych ciuchów jak znalazł.

8 Bieg Niepodległości – Świerki (11-11-2019)

Bieg Niepodległości w Świerkach był dla mnie zawsze taką symboliczną końcówką sezonu. Jeśli nie biegałem później w City Trailu, to tu była jeszcze ostatnia możliwość zweryfikować swoją aktualną formę.

Pamiątki biegu.

W tym roku nastawienie do w.w. biegu miałem dość zachowawcze – bardziej by wstydu przed sobą nie było niż by liczyć na życiówki . Ostre trenowanie zakończyło się po BUGT. Siadła trochę motywacja ale i mocno skupiłem się na życiu poza biegowym (realizując jakieś inne pilne sprawy).

Zmniejszone treningi (rzadziej i krócej) w sposób jasny wskazywały , że małe są szanse na genialny wynik. Z tego powodu na starcie zawodów zjawiłem się z mocnym postanowieniem pilnowanie strategii. Zacząć bardzo spokojnie, tak by jak najwięcej sił zostało na druga połowę dystansu. Pilnować się chciałem także na zbiegach bo etap w dół (po początkowym 1,5km w górę) potrafi spalić na tyle mocno nogi, że później już sił brakuje na cokolwiek. Czyli… z górki miało być w miarę szybko ale nie w przysłowiowego „trupa”.

W tym roku założenia taktyczne udało się spełnić w 100%.

Wystartowałem z połowy stawki. Wolno ciągnąłem się pod górę, starając się nie szarpać (pokusa wyprzedzania tych co idą jest spora). 1,5 km poszło dobrze, siły są więc można było na wypłaszczeniu-zbiegach trochę przyśpieszyć. Z górek leciałem mniej więcej na tempie 4:30-4:40, płaskie etapy po około 5:30. Spacery na trasie były dwa, w tych miejscach gdzie bieg wielkiego sensu nie miał. Tempo byłoby podobne.

Jeden z przyjemniejszych fragmentów trasy 🙂
Jestem i na tym zdjęciu. Oczywiście mocno zasłonięty 🙂

W końcówce (ostatnie 1,5 km) trochę się rozpędziłem, ale też z umiarem. Trasa tu mocno kamienista, momentami ostro w dół. Szkoda było sobie coś zrobić mimo, że pogoda była dość łaskawa dla biegaczy – nie było błota, śniegu na trasie.

Mocny zbieg z Góry Włodzickiej.

Na mecie zameldowałem się w całkiem dobrej dyspozycji (bo i siły były nawet na solidny finish) po 01:01:08. Oczywiście można było coś z tego urwać ale jestem zadowolony. Nie miałem żadnego kryzysu, podchodzenia przy końcu biegu.

Czas osiągnięty jest porównywalny z ubiegłorocznym (wtedy trochę lepiej było bo 01:00:21).
Jest to oczywiście pewnego rodzaju krok w tył – trzymając formę z BUGT mogłem pobiec dużo lepiej. Z drugiej strony wiedząc o swoich brakach, pilnując strategii osiągnąłem sukces – realizując założony cel. Głowa jednak to potęga 🙂

Suche numery mówią, iż: zająłem miejsce 197 z 390 startujących. W kategorii M40 byłem 70.

„Sukces” na mecie udało mi się dodatkowo wzmocnić wylosowaniem świetnej apteczki samochodowej co dodatkowo podniosło moje morale.

Udało się, wylosowali mnie 🙂

Jak można zauważyć przy tegorocznym opisie, odpuściłem opis zapisów, biura, organizacji. Bieg w Świerkach jest już dość dobrze zakorzeniony w swojej formule i dalej trzyma poziom. O jego klasie (jak i innych zawodów organizowanych w rejonie) świadczą liczne nagrody zdobywane corocznie oraz liczna frekwencja startujących, więc z czystym sumieniem mogę go polecić innym zawodnikom.