Kurtka Salming 365 pro training

Korzystając z promocji cenowej skusiłem się ostatnio na kurtkę Salminga – 365 Pro Training.
Zamawiając ją, miałem wizję, że będzie to lekka wiatrówka, w stylu takich za 50zł (np. z Decathlonu). Wizualnie przynajmniej wyglądała na coś takiego – a’la oldschool-owy ortalionik 🙂
Rzeczywistość okazała się trochę inna.

Salming 365 Pro Training

Kurtkę zamówiłem w kolorze czarnym z niebieskimi wstawkami po bokach. Urozmaicają ją również białe napisy Salming i 365 Pro Training (z przodu, tyłu i na rękawach). Wizualnie prezentuje się bardzo ładnie.
Kurteczka zapinana na zamek błyskawiczny (pełny, ze stopu), ma 2 boczne kieszenie i jedną (również na zamek osłonięty plastikiem) na piersi. Na plecach, pod ochronnym kołnierzykiem, są wywietrzniki abyśmy się w niej nie ugotowali 🙂
Wykonana ona jest w 100% z poliestru, przy czym materiał jej jest solidniejszy niż w takich najtańszych wiatrówkach. Ma on ciekawą fakturę – sploty, podobne wizualnie do karbonu.
Wierzchni materiał „zawinięty” jest w newralgicznych miejscach do wnętrza (np. środkowe okolice zamka). Końce rękawów za to mają już gładką, poliestrową fakturę. Całość środka (plecy, rękawy, klatka) to dodatkowa warstwa – siateczka.

Jednym słowem kurtka sporo solidniejsza od najtańszych, jednowarstwowych wiatrówek.

Rozmiarowo wziąłem L mimo, że z opisy wyglądała, iż będzie na styk albo za mała. Okazało się jednak, że pasuje bardzo dobrze. Rękawy są długie, nie podciągają się. W klatce dopasowanie jest lepsze, ale też nie jest ciasna (mam 183 cm wzrostu i około 108 cm obwód klatki).

Jako, że nazwa zobowiązuje (365 Pro Training) 🙂 nie pozostało nic innego jak się ubrać i zrobić próbne biegi.
Pod spód założyłem termiczną koszulkę z długim rękawem (z Lidla), na wierzch Salminga i wyruszyłem zmierzyć się z temperaturami około 0 stopni C (część biegów była na lekkim minusie, kilka w okolicy 1-2 stopni na +). Mówimy tu, uściślając, o temperaturze z termometru, bo odczuwalna to myślę, że kilka stopni niżej we wszystkich wypadkach.

Pierwsze wrażenie bardzo korzystne. Do tej pory w takich warunkach zakładałem sportowy softshell z Aldi. W Salmingu, przed rozpoczęciem biegu było bardzo przyjemnie. Nie czuło się zimnych podmuchów wiatru. W czasie biegu nie zanotowałem żadnych problemów. Krój ok. Nic nie pije, nic nie przeszkadza. No chyba, że ktoś nie lubi lekkiego szelestu materiału (a taki trochę przy ruchach czuć :)).
Zamki solidne, chodzą dobrze, nie zacinają się. Trochę szkoda, że boczne kieszenie nie są zapinane, bo wydaje mi się, że są dość płytkie.
Komfort termiczny w czasie biegu bardzo dobry. Wiatr, zimno w żadnym wypadku nie przeszkadzały. Organizm nie wychładzał się. Nie mogę też powiedzieć by kurtka była „za gruba”. Ja mimo, że sporo ważę i dużo się pocę to dałem radę. Oczywiście bądźmy realistami – o ile pod softshell-em po biegu zawsze jestem mokry to i tu taki byłem.
Jedną z ciekawszych rzeczy do sprawdzenia była by jeszcze pewnie wodoszczelność. Niestety, mimo, że warunki pogodowe mamy nijakie, to jedyne na co trafiłem to lekki śnieg 🙂 Nie mogę się tu wypowiedzieć więc w sposób oczywisty jak znosi opady. To jeszcze przede mną 🙂
Od drugiej strony jednak powiem, że po praniu kurtka wydaje się mocno mokra (jakby ta woda gdzieś na niej jeszcze była), za to bardzo szybko wysycha. Być może to zasługa jakiejś cudownej powłoki 🙂

Na ten moment i warunki kurteczka bardzo mi przypasowała i chętnie w niej biegam. Myślę, że przy odpowiednim doborze pierwszej warstwy (np. krótki, techniczny rękawek) da się w niej biegać i przy wyższych temperaturach. Nie mogę tego oczywiście sprawdzić, ale realnie szacuję jej wykorzystanie na okres wiosna, jesień, zima. Na lato raczej będzie za gruba.

Huawei Watch GT – Finał

O swoich wrażeniach z używania sprzętu pisałem już w 2 artykułach. Pierwsze wrażenia można było znaleźć tu:
Pierwsza część testu

Wraz z używaniem zauważyłem kolejne plusy, minusy urządzenia i krótko o nich można poczytać poniżej:
Druga część testu

Zdaję sobie sprawę, że oba opisy nie wyczerpują w żaden sposób wszystkiego co sprzęt ten potrafi i pozostawiają sporo do życzenia jeśli chodzi o jego niuanse i niuansiki.
Cóż, nie jestem zakręconym fanem elektroniki. Często zadowala mnie w sprzęcie pierwsze wrażenie, ogólna prezencja. Jeśli ma to na czym mi w danym momencie zależy, to mi wystarczy. Tym sposobem wiele opcji traktuję zdawkowo albo niestety nawet nie zauważę.
Tak było np. z dostępnymi w urządzeniu planami treningowymi. Nie wspomniałem chyba o nich w ogóle a mimo, że mają pewne ograniczenia, to jednak są i to w miarę rozbudowane. To może być dla wielu osób plus.

No nic, tym przydługim wstępem chciałem trochę usprawiedliwić fakt porozbijania opisu tego zegarka na części i fakt, że pewnie i tak o tym czy tamtym nie napisałem 🙂

Finalnie chciałem dopisać jeszcze kilka zdań z używania Watch GT i opisać co dalej 🙂

Dobrą sprawą są aktualizacje sprzętu ciągle dodawana przez producenta. Oprócz rzeczy małych a miłych (np. dodatkowe tarcze) usprawniane/poprawiane są błędy działania. Czy apki czy zegarka.

Zegarek naprawdę zasługiwał na mój podziw przy łapaniu fixa GPS. Poza pierwszym użyciem później robił to momentalnie. 10 sek i jest. Złapanie sygnału było przy tym stabilne. Nie było żadnych zawirowań na początku śladu (gdy oglądało się go po treningu na telefonie). Wielki szacun.

Bateria to faktycznie mocna strona smartwatcha. W różnych konfiguracjach wytrzymuje bez problemu czasy deklarowane przez producenta. A może i sporo dłużej.

Bezawaryjność/solidna jakość. Wiem, używałem go krótko ale przez ten czas nie zanotowałem żadnej zawiechy, awarii. Wygląda również dalej jak nowy.

Wygląda to wszystko dobrze ale… no niestety nie dałem rady 🙁 Nie pojawiła się możliwość eksportu aktywności na platformy sportowe (czy zapisu GPX). Rozumiem, że dla większości może to być marginalne ale mnie nieziemsko denerwowało. Jednak wpisywanie danych „z palca” to nie to co chciałoby się robić w XXI wieku. Brak możliwości zerknięcia sobie na mapkę aktywności na 24″ monitorze PC też dołuje 🙂
Przy tej okazji zauważyłem też kolejną denerwującą mnie cechę Huawei-a (związaną z w.w.). Podaje on w swojej apce dużo danych o naszym postępie/formie. Niby duży plus. Aby mieć jednak te dane realne wymusza on na nas używanie tylko tego zegarka przez cały czas.
Chodzi mi o fakt, że robiąc np. 2 treningi z Huaweiem i później 2 kolejne z innym zegarkiem Huawei będzie pisał, że: słabo, trenujesz za mało. Oczywista oczywistość 🙂 Ale nie zrobi się nic 🙁 Do Huaweia nie dograsz plików z innych źródeł, z niego nie wyeksportujesz. Jednym zdaniem – nie wiesz wtedy na jakim poziomie sportowym jesteś.

W świetle wszystkiego tego dałem spokój. Sprzedałem go.

Szkoda trochę bo bardzo mi się podobał wizualnie, jakościowo niemniej jednak używanie smartwatcha zamiast zegarka stricte sportowego na ten moment mnie nie przekonało. Za dużo ograniczeń.
Widzę po nowościach sprzętowych, że są już projekty (w takim klimacie i cenie), które chyba pozwalają zapisywać aktywność. Może warto im się przyjrzeć? Niemniej ja chwilowo robię pas 🙂 Pozostanę przy swoim starutkim Suunto/A-rivalu 🙂 Bo mają to co mi potrzeba i wystarczy.

City Trail Wrocław – Bieg 4

19/01/2019. Tym razem Wrocław przywitał biegaczy mrozem i delikatną warstewką śniegu leżącego gdzie nie gdzie na trasie. Mimo niemiłego zimna 🙂 warunki na bieganie były bardzo dobre. Ziemia twarda, zamarznięta ale raczej bez śliskich fragmentów. Kto mógł to pewnie zanotował świetne czasy 🙂

Zwyczajowo przybyliśmy na bieg wcześnie, bo synu leci w kategorii D1. Słabo się przygotowaliśmy jednak, bo Żona nie wzięła mu butów do biegania, a ja zabrałem numer z zeszłego roku. Goniłem do biura zawodów wyjaśnić tą pomyłkę, żeby chłopakowi później bieg zaliczyli.
Pozostając w temacie gapiostwa to sobie nie wziąłem paska na numery i musiałem skorzystać z agrafek. W starym stylu zupełnie 🙂

No ale ok, nie ma co przeżywać. Biegi dzieci poszły sprawnie, to później w aucie pozostało czekać na swoją kolej. Z ciekawostek to załapałem się nawet na fotkę. Poza biegową 🙂

Fotoreporteży w gotowości 🙂

Wracając do biegów 🙂 Sporo narzekam ostatnio na swoją dyspozycję więc tym razem stresik był większy niż zawsze. Chciałoby się wypaść jak najlepiej ale wiadomo z drugiej strony, że niewiele z tego będzie 🙂
Najbardziej bałem się, że zacznę dużo za mocno i za szybko mnie odetnie. Stracę wtedy dużo na ostatnich kilometrach (jak to brzmi przy 5 km :)) i finalnie będzie lipa. Często mam z tym kłopot. O ile na treningach spokojnie lecę swoje to zawody zawsze gdzieś mnie podpali i później tragedia.
Rozwiązanie jakie przyszło mi do głowy to ustawić się w późniejszej strefie startowej. Liczyłem, że biegacze z niej zaczną wolniej, więc uda mi się nie szarżować na początku. Później jakoś tylko utrzymać znośne tempo, a ostatni niepełny kilometr będzie takim bonusem czasowym (bo mniej wyjdzie w nim niż w 2-3-4 km 🙂 )
W każdym razie plan minimum więc zakładał by nie było dużo gorzej niż ostatnio a warunek konieczny – mniej niż 25 min.

Stanąłem więc grzecznie w strefie 25 min. Tym razem trochę biegaczy było przede mną, nie pchałem się na pierwszą linię. Poszczególne km po starcie wyszły tak:
1 – 4:28
2 – 5:12
3 – 5:16
4 – 5″15
5 – 4:02

Założenia udało się spełnić. Oficjalnie 24:02. Miejsce 247 z 486.

Cóż można rzec więcej? Niewiele gorzej poszło niż ostatnio, ale wiadomo – jednak gorzej. Plan ratunkowy mojego biegania jeszcze kuleje, aż boję się pomyśleć co będzie za miesiąc.
No nic, trochę czasu mam, powoli, małymi kroczkami powinno się coś dokonać.

Postanowienia noworoczne

Postanowienia (zarówno noworoczne jak i te mniejsze) mają z reguły to do siebie, że zaczynają się od poniedziałku 🙂

Mamy już trzeci tydzień, poniedziałki minęły dwa i… nie zmieniło się u mnie nic. Co gorsza postanowienia jakieś podjąłem więc początek roku zaczynam słabo.
Źle, sumienie mnie męczy więc nie ma wyjścia. Trzeba określić się jaśniej i brać do roboty.
Systematyzując całość podam cele jakie pragnę osiągnąć, a pod koniec roku będzie można łatwo do tego wrócić i zobaczyć co udało się zrealizować 🙂
Część celów jest ogólna, nie do końca związana z bieganiem, ale widzę możliwość korzystnego oddziaływaniach ich właśnie na biegi.

No to lecimy 🙂 Cele podane są w kolejności dowolnej, pozwoliłem sobie wpisać pokrótce co przez nie chcę osiągnąć.
Regularne treningi biegowe. Zakładam przynajmniej 4 na tydzień, przy czym chciałbym w końcu osiągnąć przyzwoity kilometraż jak i „jakość” realizowanych jednostek. Zaczynam z niskiego poziomu, początkowo będę „wracał” do swoich najlepszych czasów. Konkretyzacja biegania nastąpi pod koniec lutego, kiedy to będę wiedział jakie zawody będą tymi ważnymi w 2019r.
Ćwiczenia uzupełniające. Przynajmniej 4 razy w tygodniu, realizowane w większości w domu. Zakładam tu podniesienie sprawności ogólnej, lepsze rozciągnięcie. Ale… jako fajne uzupełnienie biegania widzę też rower, który sporo chcę w tym roku rozruszać.
Spadek wagi. Od 5 lat kręcę się ciągle przy 88 kg. Nie pomaga to wcale w bieganiu. W tym roku chciałbym zejść przynajmniej do 80 kg. W pakiecie z dobrym treningiem powinno to zaprocentować ładną zwyżką formy.
Systematyczne, cotygodniowe aktualizowanie postępów na stronie (jak i samej strony). Blogowanie u mnie kuleje ostatnio. Nie chce mi się pisać (bo i o czym jak nic nie idzie). Profesjonalnej kariery blogowej wprawdzie już nie zrobię na 100% ale chciałbym jednak prowadzić to lepiej dla siebie samego (co deklarowałem na początku pisania).
Lepsza regeneracja = sen. Ostatnimi czasy mam jakiś życiowy dołek. Po pracy siedzę sporo przy PC. przy czym robię właściwie nic. I to nic trwa mi przynajmniej do 24 (albo lepiej) a później rano pobudka o 6:00. Tak się nie da, wypadałoby kłaść się spać o bardziej przyzwoitej porze.
Przynajmniej 1 pożyteczne dokonanie na dzień 🙂 To już całkiem poza treningami. Takie życiowe. Mniej marnować czasu np. przy komputerze a dokonać chociaż jedną pożyteczną czynność. W moim przypadku może to być przeczytanie książki, rozwój fotograficzny albo cokolwiek inne, co przez moje obijactwo kuleje.

Ambitnie, ale lepiej zacząć z wysoka i trochę spaść (będąc ciągle wyżej niż teraz) niż zacząć słabo i nie podnieść się nawet o krok.

Pierwszy raporcik więc za tydzień 🙂

Podsumowanie roku 2018 / Plany 2019

Pasowałoby zacząć w amerykańskim stylu przedstawiajać szereg sukcesów i wizji jeszcze lepszych prognoz w przyszłości… jako polski pesymista zacznę jednak narzekać 🙂

wykres rodzajów aktywności
Statystki 2018

Bieg: 1787km
Rower: 662km

Miniony rok niestety nie należał do najbardziej udanych biegowo. Szereg różnych przeciwności do których zaliczyłbym:

  • lenistwo (swoje)
  • zdarzenia życiowe (zabierające czas na bieganie)
  • zdrowie (mam wrażenie, że niedomaga to i owo, trzeba by się zainteresować tym tematem)
  • motywacja (brak w początku roku)

Spowodowały, że biegałem mało, słabo i bez zapału.

Dla każdego z w.w. podpunktów można by rozpisać długą listę usprawiedliwień i wyjaśnień tylko czy ma to sens. Siebie raczej nie ma co przekonywać, że było świetnie skoro nie było. Było nijako.

Z jednej strony rok ten był lepszy niż 2017. Zwiększyłem trochę kilometraż, żadnej wielkiej kontuzji nie złapałem, jakieś zawody się do mety dociągnęło. Z drugiej jednak wynikowo kręcę się ciągle w tym samym miejscu od 6 lat. Najlepsze co ubiegałem to ledwie ocierało się o stare rekordy życiowe.
Nie ma co ściemniać obniża to morale, zniechęca i koło się zamyka.

Taka byle jakość męczyła mnie większość roku. Dopiero pod koniec coś drgęło. Światełkiem w tunelu dla mnie było trochę zmienienie podejścia do trenowania (szybciej, krócej, intensywniej), sporo roweru (co widać w słupkach). Będę kontynuował te wizje w 2019 (ale oczywiście kilometraż też musi się poprawić)

No nic, starczy smucenia. Co w 2019r? Ambitnie 🙂

Początek roku będzie wychodzeniem z zapaści. Po świetach złapało się dużo za dużo kg, więc zajmie trochę powrót do normalności.

Dodatkowo planuję w końcu solidnie schudnąć. Ciężkie to będzie, oj ciężkie ale widzę w tym swoją ostatnią szansę na wartościowe bieganie.

By waga zleciała, chcę w końcu zacząć ćwiczyć ogólnorozwojowo (dodatkowo oprócz biegania). Latka lecą, czuć jaki człowiek jest zastany. Lepszy brzuch, grzbiet, ręce by się przydały. Życiowo i biegowo.

Pod względem startowym zaś, to mam pewien zamysł, który niestety ujawnię dopiero jak wejdzie w fazę realizacji. Szkoda robić szum jak się nie uda ogarnąć, a ryzyko porażki wielkie 🙂
Gdyby jednak nie wyszło to tragedii nie będzie. Chcę skupić się na bieganiu 10-21 km w górach. Lokalne biegi z klimatem, bez tłoku, szaleństwa przy zapisach i kosztach $$$.
To mnie kręci ciągle i widzę tu swoją szanse na podtrzymanie pasji biegowej.
Czego i Wam życzę w 2019.

City trail wrocław -bieg 3

W telegraficznym skrócie podam, że biegło się w 3 City Trail we Wrocławiu 🙂 Tym razem pogoda trochę gorsza, lekki śnieg na poboczach a na trasie trochę więcej błota.

Szacując swoje siły na średnie postanowiłem tym razem wystartować z czołówki grupy na 25 min.

Mimo w.w. przeciwności losu (i zwyczajowego kiepskiego przygotowania) osiągnąłem czas 23:53 min co pozwoliło na zajęcie miejsca 253/519.

Cóż więcej rzecz. Gorzej trochę niż ostatnio ale czas ciągle akceptowalny.

Na trasie biegu
Chwilę po starcie mojej grupy czasowej.