Jak to zwykle u mnie, w sierpniu należało wystartować w Biegu na Wielką Sowę.
Tym razem zawody postanowiłem potraktować rozważnie, treningowo, jako, że tydzień później miałem Bieg Ultra Granią Tatr, na którym mi bardzo zależało.
Nie znaczy to oczywiście, że chciałem emerycko truchtać 🙂 ale nie było mowy o żadnych szaleństwach. Już raz, biegnąc 5 km na Ślężę zafundowałem sobie rezygnację z Biegu Rzeźnika. Tym razem tak być nie miało, żadna kontuzja w grę nie wchodziła 🙂

Jubileuszowy Bieg na Wielką Sowę szykowany i reklamowany był w tym roku z wielką pompą. Organizatorzy liczyli na rekordową frekwencję, dawano wypasione pakiety. Jednym słowem – full wypas 🙂 i grzechem by było nie spróbować.

W tym roku w biegu nastąpiły pewne zmiany. Pakiety i start zlokalizowano nie tak jak zawsze na terenie Restauracji Harenda, ale kilkaset metrów wyżej na terenie boiska sportowego. Zmieniła się również sama trasa. Pewne fragmenty są stałe (większość) ale doszło trochę nowych kawałków i tym razem długość biegu zbliżyła się do prawie 10 km (9,8 dokładniej).

By uniknąć startowego zamieszania pakiet odebrałem dzień wcześniej. Poszło szybko, sprawnie bo i ludzi prawie wcale 🙂 Zawartość torby faktycznie zacna. Koszulka, skarpetki, sosy, napoje i jeszcze parę innych ciekawych rzeczy. Nie powiem serce kolekcjonera raduje się 🙂

Sam czas przed biegowy zoptymalizowałem tak, że na start przywiozła mnie moja Żona i później miała mnie odebrać z okolic mety (po zejściu już z Wielkiej Sowy).
Było to słuszne posunięcie bo ludzi mnóstwo, ciężko by było zaparkować autem. W dzień biegu było (zwyczajowo) upalnie to i słabo by się czekało też długo na start. A tak zostało mi jakieś 30 min, to chwilkę postałem, zrobiłem rozgrzewkę i można było lecieć.

Pierwsze metry to obiegnięcie boiska i skręt w prawo na drogę. Tu było małe przyblokowanie ludzi, jednak około 900 biegaczy to sporo. Początek biegu tym razem prowadził w dół Ludwikowic, w stronę Harendy. Wiele osób leciało tu spokojnie, ja jako, że znam ten odcinek wyśmienicie (zawsze na nim trenuję :)) trochę przyspieszyłem. Później jest już w sumie ciągle pod górę więc należało zyskać tyle czasu ile się dało. Przy Harendzie skręciliśmy w prawo na szutrowo-polne drogi (ten kawałek trasy chyba identyczny/bardzo podobny jak rok temu) i biegliśmy nimi aż do powrotu na asfalt powyżej kościoła w Sokolcu. Zaczął się zwyczajowy marsz 🙂 pod górę aż do Sowiogórskiej Karczmy, gdzie po przekroczeniu drogi znów szło się (jeszcze wolniej bo dużo stromiej) do Schroniska Orzeł. Ten odcinek to prawdziwy killer dla nieszczęśników startujących na Sowę 🙂
Dopiero od Schroniska trochę się wypłaszczyło, wyrównało, chwilkę nawet jest w dół. Przy Schronisku Sowa, skręt w prawo i zakosami biegło się na szczyt Wielkiej Sowy. Ten odcinek jest dość przyjemny. Trochę po płaskim, później pod górkę ale na tyle spokojniej, że da się biec a nie trzeba iść. Więcej też tu drzew, nie ma takiej patelni jak na początkowych kilometrach.
Finalnie pojawia się meta i można odpocząć. Tym razem metę osiągnąłem po czasie 1:10:53 co uważam za dobry wynik w świetle faktów, że było więcej kilometrów i biegłem spokojniej (zwłaszcza na zbiegach nie szalałem). Dało to miejsce 409 na 817 sklasyfikowanych. W kategorii M40 – 73.

Cóż, pozostało wypić izotonik, zjeść banana i arbuza i można było schodzić w dół.
Żonka odebrała mnie tak skąd miała czyli bieg zaliczony 🙂 Odpuściłem posiłek bo blisko mam do domu, ale w sumie trochę żałuję. Kto wie może coś by się udało wygrać w losowaniu nagród. Zwłaszcza zagraniczna wycieczka wydawała mi się interesująca 🙂

Tyle. Bieg jak zwykle dobrze zorganizowany, nie widziałem jakichś problemów, niedociągnięć. Trochę dużo ludzi startowało, co widać było zwłaszcza na początku trasy. Organizatorzy ciągle mają zakusy na więcej, oby kiedyś nie skończyło się to spadkiem atrakcyjności jak będzie za ciasno na szlaku.