TEST – Salomon Speedcross3 Lake/ Fluo green/Fluo blue
W swojej karierze biegałem już w różnych butach. Od typowo marketowych „wynalazków” po buty znanych producentów. Większośc moich zakupów jednak klasyfikowała się do najprostszej (najtańszej) grupy obuwia. Poprzedni i jedyny droższy but jaki kupiłem do tej pory okazał się średnio wygodny (dla mnie) i z tego powodu wydanie większej sumy pieniędzy było dla mnie ciężkim dylematem. Nie chciałem trafić na coś co znów nie spełni moich oczekiwań, będzie mało wygodne albo mało trwałe. No a połączywszy to jeszcze z warunkiem sprawdzenia się na 80 km biegu 🙂 wybór robił się naprawdę trudny.
Po długich dylematach, czytaniu testów, opisów na forum-ach finalnie padło na wypróbowanie nieznanej dla mnie marki Salomon (nieznanej oczywiście w znaczeniu używaniach wcześniej ich butów :)).
Nie był to wybór tylko teoretyczny. Salomony skusiły mnie bardzo przyjemnych uczuciem dopasowania do nogi (mierzyłem w sklepie model X-Tour i nie powiem spodobały mi się).
Skoro miałem już markę wypadało pomęczyć się nad modelem. Pierwotnie chciałem wspomniane X-Toury ale zastanawiałem się również nad XR Mission (jako bardziej terenowym butem). X-Tour bowiem to taki kompromis na asfalt i teren. Finalnie uznałem jednak, że szkoda wybierać półśrodków (na lekkie biegi mam przecież Kalenji) i kupiłem całkiem inny but Salomona – „klasykę” Speedcross.
But znany większości osób interesujących się biegami w terenie. Bezpieczny bo większość recenzentów raczej go chwali. Samo to powoduje, że warto spróbować.
Swój zakup dokonałem przez portal aukcyjny na „A” i polecam uważać. Podróbek jest tam wystawione mnóstwo. I to w cenach tak śmiesznych, że nie wiem kto może sądzić, że kupuje oryginalnego Salomona za 60 zł jak i droższych, gdzie ciężej odróżnić kopię od oryginału. Znawcy piszą by uważać na kraj producenta (Chiny są ok a Tajwan to podróba) ale na pewno warto sprawdzić sprzedawcę od którego się kupuje. Czy to większy sklep, jakie ma komentarze itp. oczywiste prawdy 🙂
Speedcrossy jako uznany model są butem stosunkowo drogim ale i tak można znaleźć promocje. Mało chodliwe rozmiary, kolory kosztują sporo mniej i tu warto szukać swojej szansy. Ja wybrałem kolor jak w tytule, który od czarnych był tańszy (u tego samego sprzedawcy) chyba z 60 zł. A miał jeszcze buciki z odcieniem pomarańczu chyba z kolejne 10 zł tańsze. W sumie dziwne bo mi oba się podobały 🙂 no ale o gustach się nie dyskutuje.
Buty przybyły w oryginalnym pudełku. Wyprodukowano je tam gdzie trzeba :), papiery, faktury były więc pozostało zabrać się za testy. Ponieważ o wszystkich zastosowanych w nich systemach można poczytać na stronie Salomona nie będę się tu wygłupiał i je wymieniał. Postaram się oddać po prostu swoje wrażenia z ich posiadania i używania.
Pierwsze wrażenie wizualne jest jak najbardziej ok. Dobrze wykonane, żadnej fuszerki, niedoróbek nie widziałem. But widać, że trailowy, sztywniejszy w koniecznych miejscach, cięższy od asfaltówek (rozmiar 45 1/3 waży 337 gram).
Założyłem i …troszkę miałem dylemat. Przód buta wydawał mi się dość mocno opinać stopę. Wrażenie lekkiego nacisku z boku na palce było i zacząłem myśleć czy nie należało jednak kupić jeszcze większych).
Tutaj mała dygresja. Salomon na swojej stronie bardzo czytelnie opisuje rozmiary butów (i rzeczywistą długość stopy do nich dopasowaną). Jest nawet informacja jak dobrze zmierzyć swoją nogę by nie było później rozczarowania. Bardzo mi się to podobało, dobre rozwiązanie i plus dla producenta. Nawet nie mierząc buta w realnym sklepie mamy możliwość kupić pasujący nam rozmiar.
Mimo chwilowego zwątpienia postanowiłem jednak spróbować w nich pobiegać. I nie żałuję 🙂
Buty dobrze dopasowują się do stopy. Sznurówki (elastyczne z systemem zaciskowym) szybko i stabilnie dociągają bucik do naszej nóżki. Wystający nadmiar sznurka chowa się do kieszonki w języku i nic nam się nie majta, nie ma możliwości zaplątać się we własne sznurówki.
Speedcross to typowa terenówka i nie poleca się tłuczenia ich na asfalcie. Dziwnie zresztą się na początku w nich po asfalcie chodzi (bo wystające kolce utrzymują nas trochę w górze). Coś jak piłkarskie korki.
W terenie za to pokazują swoje plusy. Biegnie się wygodnie mając kontrolę nad podłożem. Pobiegałem po trawie, ornym polu, piaskach, czy bardziej ubitych kamienistych drogach i wszędzie leciało się dobrze. Podobno swoje najlepsze strony Salomon pokazuje jeszcze na błocie ale jak na narazie nie miałem możliwości tego wytestować.
Oprócz typowych wiejskich terenów leśno-polnych wziąłem je też na kamienie (Ślęża). W większości trasy było ok, na mokrych, dużych kamieniach jednak raz czy dwa się slizgnąłem ale myśle, że tu praktycznie żaden but by nie gwarantował 100% trzymania.
Jak do tej pory maksymalne trasy jakie w nich przebiegłem to po około 13 km i nic mnie nie obtarło, obgniotło. Myślę, iż dłuższe dystanse również pójdą w nich komfortowe, no ale to wypróbuję dopiero po wyleczeniu kontuzji 🙂
Po przebiegu ponad 30 km buty oprócz tego, że przybrudzone nie wykazują żadnych śladów „awarii”. Nic nie odpadło, pękło, wytarło się. Oczywiście taki dystans to raczej żaden (liczę, że posłużą mi dużo dłużej) ale nieraz i to wystarczy by się popsuć 🙂
Podsumowując – jestem na tak. Warto spróbować Salomona. Myślę, że nie tylko ten model wart jest „obiegania” i każdy znajdzie w ich ofercie coś dla siebie.