Liptovsky Mikulas – Kezmarok. Dystans: 90,12 km, czas jazdy około 08:03.

Budzik dzwoni o 06.30 czyli znak, że powoli trzeba się zbierać. Śniadanko, pakowanie reszty dobytku i powoli ruszamy.

Na rozruch przyjemna ścieżka rowerowa prowadząca nadbrzeżami Wagu. Pierwsze plany to mniej ciekawe miejskie widoki – bloki, stare fabryki, ale za to z tyłu malownicza panorama Tatr Niskich.
Jest w miarę płasko, jedzie się dobrze i kilometrów w tym stylu (nadbrzeża rzeki, podrzędne asfaltowe drogi, ) nabijemy całkiem sporo. Z trzydzieści kilka na pewno.
W którymś momencie cywilizacja ucieka na bok, skręca się na leśne ścieżki i dalej pokonuje kilkanaście kilometrów w tym stylu. Cisza, spokój, tylko zieleń, skałki z jednej strony, a z drugiej urwisko z płynącą w dole rzeczką. W sumie przyjemny relaks gdyby nie to, że po pagórkowatym szutrze tak szybko się nie jedzie 🙂

W okolicy zapory Czarny Wag powraca się do asfaltu. Zaczynają się kolejne mniejsze i większe podjazdy. Nogi pobolewają więc decydujemy się na przerwę kawową by po chwili stanąć znów. Po lewej uczta dla oczu – piękna panorama Tatr.

Aż przyjemnie popatrzyć a to przecież nie wszystko. Na końcu odcinka podjazdowego wieś Szczyrba. Przed szybkim zjazdem do niej oczywiście obowiązkowe zdjęcie.

Za nami prawie 50 km. Przyglądamy się zabudowaniom licząc na jakąś jadłodajnię ale nic z tego. Wszystko zamknięte więc pozostanie obyć się bez obiadu. Zapada za to decyzja, że na dalszą trasę wybieramy wariant dłuższy (około 40 km).
No to jazda. Kilka kilometrów dalej we wsi Łuczywna jest czynny sklep spożywczy więc tu skusiliśmy się na smaczne drożdżówki. Wzmocnieni, ruszamy dalej by dociągnąć się do większej miejscowości – Poprad. Szlak wiedzie przez miasto można więc zerknąć na ładny rynek i zabytki.

Za miastem jest chwila ruchliwą drogą DK18, z której na szczęście zjeżdża się po około 2.5 km we wsi Hozelec.

Pusta, wąska droga prowadzi przez przepiękne tereny, w których bezkresne pola mieszają się z majestatycznymi szczytami gór. Co chwilę staję robić zdjęcia. Moja Żona zaczyna trochę narzekać na kolano więc jedzie sobie wolno nie nadwyrężając nogi a ja po każdej focie ją z mozołem doganiam 🙂

Piękne tereny ciągną się aż w okolice Wierzbowca, gdzie odbija się na typową, rowerową ścieżkę, która prowadzi nas aż do celu tego dnia – miasta Kieżmark. Szczególnie miły jest finish – z górki na pazurki 🙂 czyli, że w dół 🙂

Dzwonię do właściciela pensjonatu by odebrać klucze i tu czeka nas niemiła niespodzianka. Podawałem, że dojedziemy póżniej i … gościa chwilowo nie ma. Będzie za godzinę. Ech… słabo. Wracamy do centrum szukając gdzie coś zjeść. Pierwsza pizzeria nieczynna (mimo, że powinna działać wg google mapsów). Dopiero w rynku jest małe bistro gdzie wciągamy tortille. Decydujemy się też na zakupy w sklepie pod swojską nazwa Lidl 🙂 W ich czasie dzwoni właściciel więc wracamy na kwaterę by zacząć zasłużony odpoczynek.

A jak poszło w ostatni dzień jazdy? Zapraszam do kolejnego wpisu.