Orlen Warsaw Marathon 2016 – relacja
Tegoroczny, czwarty już OWM był dla mnie biegiem z wielu względów szczególnym. Po pierwsze otwierał on mój sezon startowy w 2016r, po drugie miał pokazać czy przygotowania do DFBG (Dolnośląski Festiwal Biegów Górskich) idą w dobrą stronę. Finalnie liczyłem na mały „rewanż” co do królewskiego dystansu maratonu, który do tej pory zawsze mnie pokonywał.
Przygotowania (trening) w sumie zrobiłem solidny, w porównaniu do poprzednich lat, ale niepewność jest zawsze. Zastosowałem się jednak do motywującego cytatu, który mi się bardzo podoba
Zrób to zanim będziesz gotów, gdyż nigdy nie będziesz gotów jeśli będziesz czekać.
Les Brown
Jak wyszło opiszę poniżej.
OWM jest biegiem stosunkowo młodym ale od początku robionym ze sporym rozmachem i zachowaniem dużej dbałości o szczegóły (obsługi zawodnika, trasy itp). Z tego powodu chwali go naprawdę dużo biegaczy.
Ja również rok po roku mam o nim dobre zdanie. Do tej pory biegłem w jego trzech edycjach, opuszczając tylko pierwszy maraton (nie wiedziałem o nim wtedy :)). Na wszystkich tych trzech edycjach nie miałem się w sumie do czego przyczepić.
Zapisy, wybór płatności jak i i szczegółowe informacje o biegu zawarte są na oficjalnej stronie maratonu.
Dodatkowo organizator często zamieszcza newsy, przypomnienia na różnych stronach związanych z bieganiem.
Według mnie wszystko jest czytelne i nie ma problemu ze znalezieniem potrzebnych informacji. Gdyby jednak ktoś miał jednak jakieś problemy, kontakt z organizatorami działa (w poprzedniej edycji wysyłałem zapytanie o kilka spraw i otrzymałem pomoc w ich rozwiązaniu).
W tegorocznej edycji ciekawą sprawą była możliwość wybrania jaki rodzaj pakietu startowego chcemy – pełny (z gadżetami) czy ekonomiczny (sam numer). Początkowo planowałem wziąć wersję eco, ale organizator podał fajne ceny dla osób, które już parę razy biegły i skusiłem się na „all inclusive”. Dodatki wraz z Orlenem firmuje Asics są więc dobrej jakości i warto je mieć. W tym roku może aż takiego szału ilościowego nie było, ale koszulka, frotki na rękę, izotonic + kupony zniżkowe (na sprzęt sportowy i paliwo) w cenie 69 zł dalej dają radę 🙂
Odbiory pakietów, expo, start i meta całej imprezy umieszczone są w pobliżu Stadionu Narodowego. Układ miasteczka biegacza jest taki sam we wszystkich edycjach (w których uczestniczyłem) nie miałem więc żadnego problemu z odnalezieniem się. Wszystko jest opisane czytelnie więc i osoby całkiem nowe nie powinny mieć kłopotów z załatwieniem formalności.
Po pakiety przybyłem w sobotę około 12:00. Mnogość stanowisk do ich wydawania spowodowała, że wszystko poszło błyskawicznie. Odebrałem co trzeba, pokręciliśmy się z Żoną i rodzicami (bo przy okazji maratonu zrobiliśmy rodzinną wycieczkę do Warszawy) po expo. Fajne rzeczy prezentowali wystawcy ale raczej nie w moich cenach 🙂 Nie kupiłem nic, za to zrobiłem sobie pamiątkową fotkę (poniżej) + kilka głupich zdjęć w foto-budce na jednym ze stanowisk.
Niedziela to już dzień typowo biegowy. Wstałem raniutko o 06:00, zjadłem lekkie śniadanie, przygotowanie ciuchów (z domu wyszedłem już w tym co chciałem biec) no i można było ruszać. Fajną sprawą był darmowy transport dla biegaczy. Metro szybko zawiozło mnie na miejsce, można było oddać ciuchy do depozytu i czekać na start.
Niedziela pod względem pogody była dobra na start. Zimno (około 10 stopni) ale nie padało. Gdyby nie wiejący momentami mocny wiatr byłoby idealnie.
Po testach, namysłach finalnie (gdyby kogoś interesowało) zdecydowałem się na taki zestaw biegowy:
koszulka Nike Pro Combat (Dri Fit Compression) z długim rękawem, legginsy kompresyjne 3/4 z Lidla, skarpetki kompresyjne z Lidla. Bieliznę wziąłem bezszwową z Biedronki (fajna, nie obciera) a buty to testowane ostatnio Adidasy Galactic Elite M. Miałem jeszcze wiatrówkę z Aldi (ale ją zostawiłem w depozycie by mieć coś suchego po biegu).
Przed startem było jednak zimno więc jak większość biegaczy stałem w hali przebieralni. Wyszedłem z niej około 08:07 i postanowiłem skorzystać z toalety. Było ich mnóstwo ale … chyba za późno wpadłem na ten pomysł. Do wszystkich stały wielkie kolejki. Wyczekałem chyba do 08:30 i odpuściłem. Jak wielu dokonałem co trzeba w krzaczkach pod stadionem 😉
Ponieważ do strefy dotarłem późno to nie miałem przynajmniej czasu się stresować. Chwilę jeszcze się porozciągałem (wcześniej robiłem to czekając do ubikacji :)) no i można było startować.
Jak to zwykle przy takiej ilości ludzi ruszyło się powoli, chwilę truchtało, chwilę szło. Za właściwym jednak startem było już ok i dało się biec swoim tempem.
No właśnie… tu jest zawsze problem bo na początku (przy swoim pierwszym Orlenie) zapisałem się do strefy 3:45-04:00 i przez swoje lenistwo nigdy tego nie zmieniłem. Powoduje to, że większość biegnie szybciej niż planuję i psuje mi to plany. By chociaż trochę temu zapobiec stanąłem w tym roku na samym końcu strefy, bliżej 04:00.
Tegoroczny maraton zaskoczył mnie trochę zmianami na trasie. Startowało się w drugą stronę, Do 21 km inaczej też prowadziła trasa. Plusem tego był fakt, że mogłem pooglądać inny kawałek Warszawy. Szkoda trochę, że w Polsce nie ma mega dopingu kibiców. Poza grającymi zespołami większość osób to przechodnie czekający, by przelecieć przez trasę biegu na drugą stronę jezdni. Na Starówce rano było w sumie pusto…smutno trochę.
Od połowy biegu trasa prowadziła znanymi mi już okolicami. Niestety dość nudnymi (jakieś podwarszawskie okolice) by dopiero przy około 30 km znów wrócić do miasta. Odcinek „pozamiejski” w tym roku dokładał do trudności fakt, że mocno wiał tam wiatr co powodowało zimno i zwolnienie biegu.
Sama trasa Orlenu jest raczej przyjazna biegaczom. Podbiegi są niewielkie, w większości jest płasko i można myśleć o życiówkach.
Punkty żywieniowe na tym maratonie są co około 2,5 km i oferują wodę, izotoniki, banany i czekoladę. By nie zaszkodzić sobie, sumiennie piłem na wszystkich punktach wodę. Na tych z prowiantem jadłem banany i z raz, dwa chyba czekoladę. Wystarczyło, nie musiałem dźwigać żeli itp.
Przechodząc finalnie do sedna sprawy czyli samego biegu 🙂
Plan miałem taki by biec spokojnie tempem około 06:00-06:30 (tak jak na treningach 30 km jakie zrobiłem). Chciałem przede wszystkim cały czas biec a nie skupiać się na czasie.
Już po ruszeniu plan ten zaczął mi się lekko modyfikować. Pierwsze kilometry zrobiłem sporo szybciej (bliżej 05:45-05:50). Biegło się dobrze i zacząłem dumać, że może jednak spróbuję tym tempem. W końcu bieg jest płaski, pogoda dobra. Na maratonie w Jelczu Laskowicach (01/05 :)) będę pewnie już bardziej zmęczony (bo w sumie tylko tydzień odstępu) więc jeśli atakować to tylko teraz.
No i leciałem. Odcinki cały czas po około 05:30-05:45. W głowie ciągle myśl, że za szybko! ale utrzymuję. Mija 10 km jest ok. Nogi nie bolą, oddech ciągle spokojny. Cisnę więc dalej. 20 km i pierwsze obawy czy dam radę. Ale daję. Cały czas tempem około 05:45. Po 30 dalej było ok, chociaż mięśnie nóg już trochę czułem. Ponieważ dalej oddech miałem stabilny (na tym się skupiałem szacując ciągle w miarę niskie tętno i zasób sił) to starałem się nie zwalniać. Od około 35 km miałem już lekki kryzys. Na punktach żywieniowych wcześniej biegłem wolniej, tutaj przez czas potrzebny do wypicia wody czy zjedzenia szedłem. Niemniej między nimi ciągle bieg. Nieplanowany marsz przez około 1 min miałem dopiero w okolicy 40 km. Po nim zerwałem się jednak do biegu i już do mety wolniej bo wolniej ale biegłem.
Super jak na mnie! W końcu maraton biegiem! Na metę dotarłem po 04:09:14. Średnie tempo miałem dość równe – spokojniejszy początek i wolniejsza końcówka to około 05:50 min/km, środek to około 05:40. Zacnie 🙂
Po biegu, dekoracja medalem, dostałem folię przeciw wychłodzeniu. Poszedłem pochwalić się rodzince wynikiem, no a później prysznic i jedzenie. Do prysznica trzeba było chwilę poczekać ale woda była ciepła więc ok. Jedzenie bardzo dobre – wziąłem kuskus z warzywami, na drogę parę 0% Radlerów i można było wracać.
Ponieważ nie czekałem na dekoracje i losowanie nagród, ze Stolicy udało nam się wyjechać przed korkami.
Weekend uznaję za bardzo udany. Pod względem organizacyjnym i sportowym maraton mnie nie rozczarował. Myślę, że za rok przyjdzie pobiec jeszcze raz.
Kończąc ten długi opis podam jeszcze takie ciekawostki:
– buty sprawiły się dobrze. Biegło mi się w nich ok. Obtarłem sobie wprawdzie najmniejszy palec u prawej nogi, ale w porównaniu do poprzednich maratonów to wielki postęp.
– sfiksował za to mi zegarek. Po około 10 km nagle ześwirował, pokazując, że biegnę 200 km/godz i pokonałem już ze 200 km. Nie wiem o co chodzi 🙁 chyba zgubił GPS ale skąd te dziwne dane??Zgasiłem go i później jak złapał GPS to do końca biegu działał ok. Ale jednak rozjechały mi się oznaczenia kilometrów ze wskazaniami czasomierza. Szkoda.